نامه یک بیانیه فوق العاده به یک دوست نزدیک است: مشخص می کند شما به او فکر می کنید و به اندازه کافی به رابطه خود اهمیت می دهید که آن را به صورت مکتوب می نویسید.
این به این معنی نیست که کاغذهای معطر سفارش دهید یا دستخط فانتزی خود را کامل کنید.
(البته می توانید این کارها را هم انجام دهید.)
نکته مهم در اینجا این است که شما متفکر باشید و تلاش کنید.
همانطور که جی. ویلیس وست لیک در کتاب خود با عنوان «چگونه نامه بنویسیم» که در سال 1876 منتشر شد، می گوید: «دو چیز در هر نوشته ای ضروری است: اول، باید چیزی برای گفتن داشته باشیم. دوم بتوانیم به صورت صحیح بیان نماییم. »
قبل از شروع به کار شاید مفید باشد که در مورد چند نکته کلیدی به تفکر بپردازید.
واقعاً می خواهید به دوست یا عزیزتان چه بگویید؟ می‌خواهید وی پس از خواندن نامه شما چه احساسی داشته باشد؟
یک نامه خوب باید روی روایت تمرکز کند. هدف نهایی نامه شما باید تجلیل از پیوندی باشد که با شخصی که برایش نامه می نویسید به اشتراک می گذارید.
باید بتوانید به خوبی احساس اهمیت وجود او در بخشی از زندگی خود را بیان کنید. به جای گفتن “من واقعاً دلم برایت تنگ شده است”، باید سعی کنید بگویید “من اغلب به تو فکر می کنم و این باعث خوشحالی من می شود.”.
هر چه قدر در انتقال احساسات خود دقیقتر باشید، عملکرد بهتری خواهید داشت.
آیا لبخند او را دوست دارید؟ آیا از او برای حمایتی که از شما کرد سپاسگزار هستید؟ بسیار مفید خواهد بود که این موضوعات را در مورد او در جملات بگنجانید و از عباراتی نزیر “من به کاری که انجام دادید بسیار افتخار می کنم… من این ویژگی شما را دوست دارم… وقتی به یاد آن صحبتی که داشتیم می افتم لبخند می زنم…” استفاده نمایید.
یک سفر به خط حافظه داشته باشید.
بخش اصلی نامه خود را در این بخش ایجاد کنید.
با مخاطب نامه خود حرف های خوب بزنید، علاقه خود را به او ابراز کنید. به خاطراتی که با هم ساخته اید نگاهی بیندازید و به او بگویید که هنوز لحظات خوبی را که با هم گزرانده بودید، به یاد دارید.
ایده اصلی در اینجا ثبت خاطراتی است که به شما می گوید که او همیشه در قلب شماست، مهم نیست چقدر فاصله فیزیکی بین شما وجود دارد. به عنوان مثال: “یادت می آید، آن روز، چقدر از انجام این کار لذت بردیم…” و غیره…
«اخبار و شایعات غیرمنتظره، شاخه‌ها و علف‌هایی را که نامه‌نویسان روی آن آشیانه‌ها ساخته بودند، با خود بردند. رادیو و تلفن دخیل شدند، هیچ متنی به جز موضوعات خصوصی برای نگارندگان نامه باقی نماند. چقدر قدرت خاص ترین نوشته ها بعد از یکی دو جمله یکنواخت می شود!».
ویرجینیا وولف.
امروزه ابزارهای ارتباطی محبوب و منابع رسانه های اجتماعی کنترل جزئیات اساسی زندگی شما را به دست گرفته اند. همانطور که وولف اشاره می کند، داستان های طولانی و خاص، بیش از هر زمان دیگری خطر یکنواخت شدن را به همراه دارند. از این رو سعی کنید در نامه هایی که برای عزیزانتان می نویسید به چیزهایی که نمی دانند تمرکز کنید و با متن های پر جنب و جوش به نوشته خود جان بخشید.
به جای دستور زبان، بر محتوای نوشته تمرکز کنید.
به خاطر داشته باشید که دوست شما ممکن است نامه شما را برای مدت طولانی نگه دارد. و آن را بیش از یک بار بخواند. او حتی ممکن است نامه شما را پس از مرگ شما به عنوان مدرکی بر رابطه ارضنده شما به دوستان مشترک نشان دهد. بنابراین مسئله اصلی شما نباید اشتباه تایپی جزئی باشد. باید روی آنچه برای او می نویسید تمرکز کنید. موضوع باید بر فرم ارجحیت داشته باشد.
برای آینده برنامه ریزی کنید.
اگر برای دوستی می‌نویسید که مدت‌هاست ندیده‌اید، سعی کنید امید و تمایل خود برای دیدار دوباره او را در انتهای متن درج کنید. لحظات مهمی که با هم بودید را به او یادآوری کنید و به او بگویید که می خواهید زمان بیشتری را با هم بگذرانید.
شاید ایده نوشتن نامه برای یک دوست قدیمی در ابتدا برای شما عجیب باشد. اما انجام چنین تلاشی برای بازنگری در رابطه با دوستی که ارزش حفظ داشته باشد، اهمیت زیادی دارد. حتی ممکن است در این فرآیند مشخصات فوق العاده مختلف دوستتان را دوباره کشف کنید. پس ساده بمانید و فقط از نوشتن لذت ببرید.
نویسنده متن اصلی: Chloe Rose Stuart-Ulin.