21 Mart’ta dünyanın farklı yerlerinde “Nevruz” yani “yeni gün” kutlanacak.
İran’da da yılbaşı anlamına gelen 21 Mart’ın öncesinde yılın son haftasında “Son Çarşamba Festivali” düzenleniyor.
Son Çarşamba, mitolojik kökleri itibariyle, toprağın uyanması, dirilme ve canlanma anlamına gelir.
Ateş üstünden atlayan insanlar geçen yılın tüm kötülüklerini ateşe bıraktıklarına inanılır.
Son Çarşamba’da ateş yakmak, ateşten atlamak, demleme pilav, semeni (çimlenmiş buğday), honça çekmek, kapı dinlemek, mum yakmak, bayram ziyaretine gitmek, fal bakmak gibi birçok gelenek yapılır.
Evlerin çatılarında da ateş yakılır.
Halk geleneklerine ve inanışlarına göre, Son Çarşamba’da çocuklara beşik yaparlar, güneş doğmadan sudan atlarlar, ateş yakarlar ve hayvanların boynuzuna kırmızı kurdele bağlarlar. Güreş yapmakta eski bir gelenektir.
Son Çarşamba günü aile bireylerinin sayısına göre mum yakılır, mumların sonuna kadar yanmaları beklenir, evden ateş, kibrit, yakıt, süt ürünleri, un, ekmek, para ve elek verilmez. İp çekme oyunuyla birlikte köylüler kendi aralarındaki küslüklerini bitirirler.
Çarşamba gecesi erken yatılmaz, mutlaka yemek yapılır, ölen yakınlar hatırlanır, yemek malzemeleri ölen yakınların isimleri hatırlanarak tencereye konur. Akşam hava kararınca erkenden lamba yakılır. Kemer oyunu da Tebriz’de eski bir oyundur.
Yılın Son Çarşambası’nda anneler çocuklarının saçlarından birer tel kopararak akan suya atar, oradan bir kapta su alıp çocuklarının üzerine serper. Bunun çocuklara sıhhat getireceğine ve çocukların o yıl hastalanmayacağına inanılır. Yumurta kırma oyunu oynanır. Yumurta bereketi simgeler.